زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر٫خالد حردانی در مطلبی به مناسبت قرار گرفتن نام سهراب سلیمانی در لیست تحریمهای دولت آمریکا به گوشه ای از اعمال ضدانسانی و نقض حقوق بشر توسط سهراب سلیمانی پرداخته است. توجه شما را به این مقاله که به دست نه به زندان نه به اعدام رسیده است٫جلب می کنیم.
قسمت اول؛ جهت انتشار در رسانه های مستقل مردمی
نام سهراب سلیمانی در لیست تحریم های دولت امریکا جا گرفت...
بی هیچ مقدمه ای فکرم مشغول زمانی شد که این آقا به یکباره از زندان های کرمان منتقل و کلید تمام زندان ها و بازداشتگاه های تهران را تحویل گرفت؛ زمانی که اوج اعتراضات مردمی، دانشجویی و کارگری در تهران اتفاق می افتاد یعنی سال 81 و 82، آن زمان ما اولین تجریه های انفرادی بعد از بازداشت های خود را تجریه می کردیم یعنی اینکه به یکباره، فشار، شکنجه و سرکوب در زندانها به صورت رسمی و سیستماتیک توسط سلیمانی و همراهانش که همگی از کرمان و از اقوام و بستگانش بودند، کلید خورد؛ دوست محمدی رئیس زندان اوین هم از همشهریان سلیمانی بود!
بهار 82 اوضاع چرخید و انفرادی ها شروع شد. احمد باطبی و اکبر محمدی به بهانه عدم تمکین به پوشیدن لباس زندان و دستبند در حین اعزام به انفرادی منتقل شدند، سپس منوچهر محمدی به بهانه واهی به 209 اطلاعات، مهرداد لهراسبی و سپس من به انفرادی های 240 منتقل شدیم تا اینگونه بتوانند پیام سرکوب در زندانها را، در آستانه 18 تیر به بیرون مخابره کنند، پس از شکنجه و بدرفتاری در زندان اوین مرا به زندان رجایی شهر کرج که آن زمان این زندان به یک کشتارگاه و قصاب خانه انسانی شبیه بود، به دستور سلیمانی و انتقال دادن و تبعید به این کشتارگاه رسما کلید خورد، نه فقط خودم بلکه تعداد زیادی از زندانیان سیاسی که عموما در برابر اراده نامشروع حکومت ایستادگی می کردند به این زندان تبعید شدند و از آن زمان زندان رجایی شهر (گوهردشت) محل تبعید زندانیان مقاوم و انقلابی که به نوعی حاضر به سازش با حکومت دیکتاتوری و ولایت ضحاک نشده اند، شد.
قسمت اول؛ جهت انتشار در رسانه های مستقل مردمی
نام سهراب سلیمانی در لیست تحریم های دولت امریکا جا گرفت...
بی هیچ مقدمه ای فکرم مشغول زمانی شد که این آقا به یکباره از زندان های کرمان منتقل و کلید تمام زندان ها و بازداشتگاه های تهران را تحویل گرفت؛ زمانی که اوج اعتراضات مردمی، دانشجویی و کارگری در تهران اتفاق می افتاد یعنی سال 81 و 82، آن زمان ما اولین تجریه های انفرادی بعد از بازداشت های خود را تجریه می کردیم یعنی اینکه به یکباره، فشار، شکنجه و سرکوب در زندانها به صورت رسمی و سیستماتیک توسط سلیمانی و همراهانش که همگی از کرمان و از اقوام و بستگانش بودند، کلید خورد؛ دوست محمدی رئیس زندان اوین هم از همشهریان سلیمانی بود!
بهار 82 اوضاع چرخید و انفرادی ها شروع شد. احمد باطبی و اکبر محمدی به بهانه عدم تمکین به پوشیدن لباس زندان و دستبند در حین اعزام به انفرادی منتقل شدند، سپس منوچهر محمدی به بهانه واهی به 209 اطلاعات، مهرداد لهراسبی و سپس من به انفرادی های 240 منتقل شدیم تا اینگونه بتوانند پیام سرکوب در زندانها را، در آستانه 18 تیر به بیرون مخابره کنند، پس از شکنجه و بدرفتاری در زندان اوین مرا به زندان رجایی شهر کرج که آن زمان این زندان به یک کشتارگاه و قصاب خانه انسانی شبیه بود، به دستور سلیمانی و انتقال دادن و تبعید به این کشتارگاه رسما کلید خورد، نه فقط خودم بلکه تعداد زیادی از زندانیان سیاسی که عموما در برابر اراده نامشروع حکومت ایستادگی می کردند به این زندان تبعید شدند و از آن زمان زندان رجایی شهر (گوهردشت) محل تبعید زندانیان مقاوم و انقلابی که به نوعی حاضر به سازش با حکومت دیکتاتوری و ولایت ضحاک نشده اند، شد.
